Πιάνονται σφιχτά χέρι με χέρι, «παραδίδουν» σώμα και ψυχή στις αρχέγονες μουσικές των Ελλήνων και χτυπούν τα πόδια με ρυθμό στη γη. Ο χορός μετουσιώνεται σε έκφραση χαράς, έκστασης, ευγνωμοσύνης προς τη Γη και τη Μάνα.
Η μουσικοχορευτική παράσταση με τίτλο «Γη και Μάνα: Οι Ρίζες του Είναι» του Εκπολιτιστικού Λαογραφικού Συλλόγου Ωραιοκάστρου «Μακεδνός» έγινε με μεράκι και αγάπη προς τον πολιτισμό και την παράδοση, εντυπωσίασε και συγκίνησε το κοινό.
Η παράσταση παρουσιάστηκε χθες το βράδυ στο αμφιθέατρο του 2ου Γυμνασίου Ωραιοκάστρου, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Πολιτιστικό Καλοκαίρι 2025» του Δήμου Ωραιοκάστρου.
«Η παράσταση τιμά τις δύο μητέρες της ζωής: τη μάνα που κρατά στα σπλάχνα της την καρδιά μας και τη μητέρα Γη, που κρατά στα σπλάχνα της το κορμί και την ιστορία μας», είπε καλωσορίζοντας τον κόσμο ο πρόεδρος του «Μακεδνού», Στέλιος Παπαδόπουλος, και ευχαρίστησε τον δήμαρχο Ωραιοκάστρου, Παντελή Τσακίρη και την αντιδήμαρχο Σύγχρονου Πολιτισμού, Εξωστρέφειας, Τουριστικής Ανάπτυξης και Προστασίας των ζώων συντροφιάς, Ευαγγελία Δρόσου, για την υποστήριξη και τη συνεργασία για την υλοποίηση της εκδήλωσης.
«Η μεγάλη κατάκτηση αυτού του συλλόγου, αν και μετρά λίγα χρόνια παρουσίας, είναι η τεράστια προσφορά του στον πολιτισμό του τόπου μας, είναι οι δράσεις του. Στο Δημοτικό Συμβούλιο αυτό το έντονο ενδιαφέρον για την παράδοση και τον πολιτισμό δεν μας αφήνει αδιάφορους. Για αυτό το Σώμα με ομόφωνη απόφαση παραχώρησε το κτίριο που στεγαζόταν το ΚΕΠ Ωραιοκάστρου, στην περιοχή Αλώνια, για να στεγάσει ο Μακεδνός την έδρα και τις δράσεις του. Ο Σύλλογος αναβαθμίζει το πολιτιστικό προϊόν του τόπου μας και σας ευχαριστούμε για αυτό», είπε στο χαιρετισμό του ο δήμαρχος Ωραιοκάστρου, Παντελής Τσακίρης.
Ο χοροδιδάσκαλος του «Μακεδνού», Χρήστος Τερζής, ευχαρίστησε τους συλλόγους που συμμετείχαν και διέθεσαν τις παραδοσιακές φορεσιές τους για να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση και παρουσίασε το πρόγραμμα.
Την εκδήλωση παρουσίασε η εκπαιδευτικός, Μερόπη Κόπτση.
Τα μέλη του «Μακεδνού» με χορούς, τραγούδια και ήχους της παράδοσης, με βήματα που πατούν γερά στο χώμα, αφηγήθηκαν στιγμές απ’ την καθημερινότητα, τη μνήμη, τη θυσία και την αγάπη. Τραγούδησαν τη ζωή, όπως την δίδαξαν όσες ρίζες δεν ξεριζώθηκαν ποτέ. Γιατί η γη κι η μάνα είναι το ίδιο. Και στις ρίζες τους ακουμπά ολόκληρο το είναι μας.