Στην εκπομπή της Έλενας Παπαβασιλείου, η Άννα Διαμαντοπούλου μοιράστηκε προσωπικές της εμπειρίες από την πολιτική και τη ζωή, εστιάζοντας στις προκλήσεις που αντιμετώπισε ως γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο.
Αναφέρθηκε στις φιλίες που μπορεί να αναπτυχθούν στην πολιτική, παρά τον ανταγωνισμό, καθώς και στις δύσκολες στιγμές που πέρασε λόγω της ασθένειας της μητέρας της.
Περιέγραψε τη στήριξη που χρειάζονται οι φροντιστές ατόμων με άνοια, μοιράζοντας μια συγκινητική ανάμνηση από τη μητέρα της, η οποία, παρά την ασθένεια, τη θαύμαζε ως «σπουδαία» κόρη.
Διαβάστε αναλυτικά
Καλεσμένη στην εκπομπή της Έλενας Παπαβασιλείου στο Action 24, η Άννα Διαμαντοπούλου αναφέρθηκε σε άγνωστες πτυχές της μακράς πορείας της στην πολιτική, τους προσωπικούς αγώνες και τις ευάλωτες στιγμές της ζωής της. Από τις δυσκολίες της γυναικείας παρουσίας σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, μέχρι την προσωπική της μάχη με την ασθένεια της μητέρας της.
Η πρώην υπουργός είπε μεταξύ άλλων:
«Γίνεται να υπάρξουν φιλίες και στην πολιτική, όπως και σε όλους τους χώρους, απλώς είναι λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα, γιατί υπάρχει ένας ανταγωνισμός. Στην Κοζάνη είχα αντιπαλότητα με τους υποψήφιους του ίδιου κόμματος αλλά αυτοί είναι που με βοήθησαν στις εκλογές τώρα, εκεί φάνηκε ότι ήταν φίλοι μου».
«Έχω πολύ λίγες κακές εμπειρίες από συμπεριφορές στην πολιτική. Οφείλεις να βγάζεις και τον αυστηρό σου εαυτό, ειδικά αν είσαι γυναίκα. Για πολλά χρόνια με έλεγαν «ξινή», υποχρεώθηκα να το κάνω ασυναίσθητα. Αν μια γυναίκα δεν βάλει επτακόσιες ασπίδες γύρω της σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, δεν θα τη βγάλει καθαρή.
Σχετικά με τα παιδικά της χρόνια αναφέρει σε σχετική ερώτηση:
«Ήθελα να γίνω… Βουγιουκλάκη, ήταν το μεγάλο μου όνειρο, έπαιζα συνέχεια θέατρο. Ήμουν ένα παιδί ζωηρό, δεν είχα την αίσθηση του φόβου, σε σημείο να είμαι επικίνδυνη. Το είχα αυτό το χαρακτηριστικό από κοριτσάκι. […] Σταμάτησα να οδηγώ μηχανή, μετά από ένα πολύ σοβαρό ατύχημα, που κόντεψα να σκοτωθώ. Είχα μία enduro».
Σχετικά με το πρόβλημα υγείας της μητέρας της, είπε: «Είναι πολλοί οι άνθρωποι που έχουν αυτό το πρόβλημα στην Ελλάδα, είναι περίπου 200.000 οι ασθενείς και οι φροντιστές που είμαστε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους χρειαζόμαστε εκπαίδευση και στήριξη. Κάθε μέρα είναι ένας μικρός Γολγοθάς, είναι πολύ δύσκολο ακόμα και μισή ώρα να καθίσω μαζί της.
Στην άνοια κατάλαβα τι σημαίνει το «βλέμμα», να σε βλέπει κάποιος και ουσιαστικά να μη σε βλέπει. Κάποια στιγμή με ρώτησε: τι κάνει η μαμά σου; Της λέω: μαμά, εγώ είμαι. Μου λέει: εμένα η κόρη μου είναι πολύ σπουδαία και την ξέρει όλος ο κόσμος. Το κράτησα αυτό σαν μια πολύ πικρή και γλυκιά ανάμνηση. Μέσα της είχε την κόρη της έτσι όπως την θαύμαζε, ανεξάρτητα αν με αναγνώριζε εκείνη τη στιγμή».
Συνοπτικά
- Η Άννα Διαμαντοπούλου μοιράστηκε τις προκλήσεις που αντιμετώπισε ως γυναίκα στην πολιτική και τη σημασία των φιλιών σε έναν ανταγωνιστικό χώρο.
- Αναφέρθηκε στη δύσκολη εμπειρία της φροντίδας της μητέρας της, η οποία πάσχει από άνοια, και την ανάγκη στήριξης των φροντιστών.
- Περιέγραψε μια συγκινητική ανάμνηση, όπου η μητέρα της την θαύμαζε παρά την ασθένειά της, αναγνωρίζοντας τη σπουδαιότητά της.
- Η πρώην υπουργός τόνισε την ανάγκη για εκπαίδευση και υποστήριξη για τους φροντιστές, καθώς η καθημερινότητα τους είναι γεμάτη προκλήσεις.