Η Μαρί Σαντάλ, με αφορμή το νέο της βιβλίο «Οι καλοί τρόποι ξεκινούν από το πρωινό», μοιράζεται τις σκέψεις της για τη μητρότητα και τη σημασία της πραγματικής παρουσίας στη ζωή των παιδιών. Στη συνέντευξή της στο Harper’s Bazaar, υπογραμμίζει ότι το πιο πολύτιμο δώρο για τα παιδιά είναι η αμέριστη προσοχή των γονιών τους, παρά τα υλικά αγαθά.
Εξηγεί πώς η εθιμοτυπία μπορεί να επανεφευρεθεί ως γλώσσα συναισθηματικής νοημοσύνης, με έμφαση στην ενσυναίσθηση και τον σεβασμό. Επίσης, αναφέρεται στη σημασία του να θέτουμε όρια στην τεχνολογία, όχι ως τιμωρία, αλλά για να δημιουργούμε χώρο για ησυχία και αληθινή σύνδεση.
Διαβάστε αναλυτικά
Η Μαρί Σαντάλ, με αφορμή την έκδοση του νέου της βιβλίου με τίτλο «Οι καλοί τρόποι ξεκινούν από το πρωινό», παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Harper’s Bazaar.
Η σύζυγος του Παύλου αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην εμπειρία της ως μητέρα και στην καθημερινότητα με τα – πλέον ενήλικα – παιδιά τους.
Στην ερώτηση για το αν η μητρότητα άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται την έννοια της πραγματικής «παρουσίας» και πώς διδάσκει την αξία της προσοχής στα παιδιά της σε έναν κόσμο γεμάτο ταχύτητα και περισπασμούς, απαντά:
«Απολύτως. Η μητρότητα μου άλλαξε τελείως την οπτική. Κατάλαβα ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στα παιδιά σου δεν είναι το τέλειο κολατσιό ή το τακτοποιημένο δωμάτιο, είναι η αμέριστη προσοχή σου. Στο σπίτι μας έχουμε έναν άτυπο κανόνα: Χωρίς κινητά στο τραπέζι. Και το πιο αστείο; Πλέον, είναι τα παιδιά που υπενθυμίζουν σε εμένα και τον Παύλου να τα αφήσουμε στην άκρη. Κάτι έκανα σωστά, λοιπόν. Η παρουσία δεν έχει να κάνει με το να τα κάνεις όλα τέλεια. Έχει να κάνει με το να είσαι εκεί, με την καρδιά σου. Αυτό μένει. Αυτό θυμούνται τα παιδιά, ότι ήσουν εκεί όταν σε χρειάζονταν».
Ερωτώμενη για το πώς μπορούμε να επανεφεύρουμε την εθιμοτυπία στη νέα γενιά, που μεγάλωσε με την τεχνολογία και τον γρήγορο ρυθμό ζωής, επισημαίνει:
«Χρειάζεται να αλλάξουμε οπτική. Να δούμε τους τρόπους, όχι ως σύνολο κανόνων, αλλά ως γλώσσα συναισθηματικής νοημοσύνης. Το EQ είναι σήμερα πιο πολύτιμο από ποτέ. Παιδιά που μαθαίνουν να δείχνουν ενσυναίσθηση, να αντέχουν τις δυσκολίες, να καταλαβαίνουν τον εαυτό τους γίνονται πιο ουσιαστικοί φίλοι, σύντροφοι, συνεργάτες. Οι τρόποι δεν είναι για να διορθώνουμε, είναι για να συνδεόμαστε. Δεν χρειάζεται να είναι αυστηροί. Μπορούν να είναι ευέλικτοι, παιχνιδιάρικοι, ανθρώπινοι. Αρκεί να στηρίζονται σε αληθινές αξίες, όπως ο σεβασμός, η φροντίδα, η προσοχή στον άλλο. Αυτό είναι το μέλλον της εθιμοτυπίας».
Όταν η συζήτηση στρέφεται στον τρόπο με τον οποίο θέτει όρια με την τεχνολογία – όχι ως μορφή τιμωρίας αλλά ως κίνηση ενσυνείδητης παρουσίας – αναφέρει:
«Λατρεύω να βλέπω τα παιδιά μου – ενήλικες πια – να διαβάζουν. Είναι κάτι που μου δίνει ελπίδα. Μέσα στον ασταμάτητο θόρυβο του διαδικτύου, νιώθω ότι έχουμε ευθύνη να προστατέψουμε τον χρόνο της ησυχίας και της περιέργειας. Όταν ήταν μικρά, το διάβασμα πριν από τον ύπνο ήταν σχεδόν ιερό. Και, ναι, υπήρξαν βράδια που απλώς κλείναμε το Wi Fi. Όχι σαν τιμωρία, αλλά σαν υπενθύμιση: εδώ, τώρα μαζί. Δεν χρειάζονται μεγάλες δηλώσεις. Χρειάζεται να δημιουργήσεις χώρο για την παρουσία. Και μερικές φορές η απόλυτη πολυτέλεια είναι κάτι τόσο απλό όσο λίγη σιωπή».